AĞIR ÇİZGİ

Yalnız kalmak, kendi yaşam zamanını durdurmak, hasta taşıyan ambulans telaşında soramadığımız soruları sordurur insana…işte o anda aklında karıncalanmalar başlar, duran zamandır aslında…düşünceler hep birbirini doğurur zihinlerde ta en derinlerde…iklimler değişir üşürken terlersin aynı zamanda… savaşmak için salladığın yumruklar faydasız olur bu hayatta…hep keşkeler yapışır,  dünyaya bakmak için kullandığın o camlara… bir bakarsın o kadar ağır gelir ki çatlatır tüm kemiklerini acı içinde kıvranırsın beklerken sevdiklerini…aile farklı bir  yanda, sevdiğin öte yanda bakar durur insana… yapmak zorunda oldukların kum torbası gibi düşer ringin ortasına …

 kalbim hep arada kalırcasına bir o yana bir bu yana savrulur sonbahar  yaprağında…yağmur öyle hızlı çarpar ki dünyana…anlamak zor gelir gözyaşındır aslında…oysa ne kolaydır düşününce kalbindeki sinemada oynayan bir filme fazladan bilet almaktır, ne kolaydır onları da katmaktır hesaba…ön yargısız yaşadığında…