Bitmiş ?

Gözlerime sulanmış makyajlı anılarla yaşamış kalbim
Kendime itiraf edemediğim farklılıkların güzel gelmesiymiş asıl yaşananlar
Hayatı boyunca umut etmiş kabinize son diyebilmek yerine
Saçma sapan duygu karışıklığını doğruymuş gibi yaşar insan

Kapalı bir havada güneşi ararmış gibi salağa yatan aklıma ne diyebilirim ki
Yaşanılması gerekiyormuş diye avutan kaderci yanıma ne diyebilirim ki
Sonlanmış olanı başlangıç olarak dillendiren dilime ne diyebilirim ki
Payıma düşeni yaşayıp savaşmam gerektigine inanmak istiyor gibiyim
Aşkın olduguna inanmak istiyor gibiyim
Onunla herşeyi yaşamak istiyor gibiyim
Sonunda okyanusta bogulmak istiyor gibiyim

OYLESİNE

Cok göresim geldi ...
Oyle müzik eşliğinde gözlerine bakasim geldi ...
Sonra seninle hayallerimizi konusasim geldi ...
Oyle her seyimi anlatasim ...
Her yerinden opesim, deli gibi sevisesim geldi...
O kadar mutlu iken aglayasim gelmesin ama.... sana karşı utanmak istemem!

GEZİ

Duymaktan sıkıldıgın kelimeler vardır
Hani hiç istemedigin yalanları oluşturan
Öylesine kötü agızlarda gerçekmiş gibi hayat bulan
Hayal ettigin fidanlar ağaçlar vardır
Hani şu yakıp yıktıkları ormanı oluşturan
Öyle saçma oluşumlar vardır
Hani sahip oldukları akıllarından mahrum bırakılıp etrafı yaşamları yargılayan
Sömüren insanlar vardır, hani özlem duydugun huzur özlemini bile bıktıran
Hayatta oldugunu yaşadıgını hissetigin anlar vardır
Hani şöyle eglenip de stress attıgın taksim gezi parkı gibi elinden almaya çalışılan
Öyle soysuzlar vardır, dini bile bu kadar aşağılayarak sana düşman kıldıran

Boşver ama
Düşünce savaşınla yeşerecek hayatlara gülümse
Sen kaldır başını dik tut
Bak o maviye atamı andıran gözlere, gülüşüne
Yanında duran kardeşine
Seninle direnen gözlere bak, öylesine aşkla dolmuş
Bekle ektigin fidanı bekle
Çoçukken en mutlu anılarını kutusundan çıkarma vaktidir
Kalbindeki dikeni bile çıkartamayan sevgiline hediye et
Yaşa bu hayatı, Körü körüne degil ama sorgulayarak yargılamadan
Olacakları sen bile hayal edemezken
İnandıgın gibi yaşamalısın o yüzden, kardeşinle sevgiyle

Annem

Unutmaya o kadar mahkum edilmişiz ki
Görmüyoruz bizim için yapılanları, hayatları, edilen duaları
Siyahlar içinde parlayan inci tanesi gibi karşılıksız anlayışı
Oylesine bencil  olan yaşantımızda ayırmışız kalpleri, gözleri
Kişisel beklentiler, mutluluklar, zevkler içinde uyanmışız
Geçici alış veriş çantası ile 
İçine doldurduklarımızla yaşadıgımızı sanmışız
Mesafeler tüm bunlara sebep diye aldanmışız

Her kutsal insan için hatırlatıp gözüne sokarmış gibi
Maraton koşarmış gibi yaşadıgımız hayatımızdan uyandırılırız
Çelme takarcasına, bir gun belirleyip bugun işte o gun diyorlar
Nedensiz olmalı belirsiz...ansızın kutlanmalı bence
Her saniye onun kalbinde yaşadıgını hatırlayarak yaşanmalı

Yazılara, sözlere döküldügü kadar kolay olmadıgı için
Varlıgını unuttugum her saniye için
Sana bu hayatı daha da guzel kılamadıgım için
Özür dilerim annem...

Her gunun özel, guzel olsun Mutlu ol annem...

Şu an

Özel olduğumu düşündüren…her şeyin merkezinde hissettiren yeşil gözlerin…maviliklerde uçuyormuş gibi görünen sen…yaşama sevincim…seninle son günüm tehdit ile gelen kader korkusu…bekleyip de görelim sözlü saçmalıklar…bırakalım her şeyi de birbirimize bakalım…başlangıcın sonla birleştiği o çizgiden hiç ayrılmayalım…anı bıktırırcasına dolduralım…sevişelim zevke kedere doyalım…ağlayalım…özleyelim…bağırıp çığlık atalım…tüm hormonlarımızın kana karışmasını sağlayalım…karıştıralım…karışalım…sonmuş gibi herşeyi tek bir anda yapalım…aşkla sarılalım…bakışalım…tekrar sevişelim…seninle bütünü yaşayalım…sonra sona kavuşalım seninle …sarılı halde yükselsin ruhlarımız hani dünyada da eşini bulmuş gibi …

Bir bahçemiz var sanmıştım

Odamda nemli çatlaklar…pul pul olmuş pencere boyaları…kırık sandalye…rüzgarın bıraktığı soğuk…eski krom tabakta çürümüş meyve…rüyadan uyanmışım…yanağımda donmuş gözyaşları….öyle bir odada yalnızlığı misafir ederken….sen gülünce bir bahçemiz var sanmıştım… güneşin torpil geçtiği… arıların hiç çıkmak istemeyeceği kadar güzel bir bahçe…hani seni bana beni sana katarmışçasına öyle renkli…hiç bitmeyecek çiçek özleri gibi…içine çektikçe tatlılaşan kahkahaların gibi…ömrümü uzatan bakışların gibi rüyadayım sanırdım…o kadar yüksekten bıraktığın cevize ne olacak sanırsın…bilmem ki…neden bu kadar bencil kalırsın…öyle bir odada yalnızlığı misafir ederken…Sen gülünce bir bahçemiz var sanmıştım

Kırık Dökük...

Kırık dökük mevsimler kapıda…korkuyorum içimde koca siyah lekeler…sorgusuz çalışan beynim…sisteme itaatkar beklemede…düşüncelerim ağlamaklı pencerede…durumu soruna çevirme kabiliyetim tetikte…erketeye yatmışçasına hüzünlü geleceğim…planlar, yapmak istediklerim…aslında istemediklerim…var olmayan görünürde rakamlar…belge üzerinde yazılı harfler…bağırırcasına…yetersiz görünen hayatım…dijital gereksinimler aç kalmış kalbim sevgisiz, hırçın…yalancı renkler içinde koşturmaca…aldığım nefesi sorgularmışçasına rejim…ortaya çıkmaya can atan asi tarafım çırpınır durur…seni gördüğüm andan itibaren…yeniden…Olduğum kişinin dışına çıkmamı bekleyen bir düzen kurulmuş bu hayatta…nasıl olduğunu çözemediğim kurallar koyulmuş en sevdiğim oyunda…herkes yaptığının doğru olduğuna bir o kadar emin…yaptıklarımızı sorguladığımız o uyku öncesi birkaç dakikaya ne oldu acaba…kimse yaşadığı günü değerlendirmiyor…yada yaptıklarımız o kadar kötü mü ki kendimizi sorgulamadan dalıyoruz uykuya…

Yırtık Yaşam

Derin kesikler ile yaşam…iz bırakan türden…ağlamaklı sokak kedisi gibi dışarda…kapı ağzında bekleyen…tüm siyahlar gibi …sonu yokmuş sanırsın…elbise dolabında giymeye korktuğum kırışık gömleklerim…yırtık pantolon…dün gece çamur yağmış gibi…çiçek açmış ama solmuş, kurumaya yüz tutan kıyıda bir fidan gibi…saklanamayan derin kesikler…ayırmak istediğim ama korkarak dokunduğum kabuklu yaralar gibi…anılar…kavgalar…beklentiler…görmek istemediklerim…akıl almaz...

Kolay Değil

Beklenmedik zamanda gelen hıçkırık sanki…biraz siyah ama geri kalan her şeyiyle renkli…her anı sonu varmış gibi hissettiriyor…ama sonsuz gibi…kolay değil hem de hiç…anladığını sandığın her kelimeyi yanlış duymuş olabilirsin…ona göre de yanlış düşünmüş…aklında verdiğin şekil…topraktan bir kil sanki…şekillendirmek istediğin kendi dünyan…sana yakınlaştığı, en mutlu olduğun o an…bir an olsun gözünü ayırdığında...yok olur gibi…aynı derinlikte…kolay değil hem de hiç…kalbinde yavaş yavaş pişirdiğin cennet meyvesi gibi…yakıcı…sert kabuklu…ama bir o kadar kırmızı, bir o kadar tatlı…öldüğünü unutacakmışsın gibi…kolay değil onu sevmek hem de hiç…

Yok gibi...

Şimdilerde o kadar korkak yaşanıyor ki aşklar…her şeye tek bir şans tanır gibi…gelecek baharı bekleyemezmiş gibi telaşlı…çürümüş meyve gibi duygular düşünceler…şimdilerde bitmiş savaş sonrası hikayeler gibi değersiz…önemsiz …karışmış gibi gerçek ile yalan birbirine…şimdilerde atasız, anasız, yurtsuz…şimdilerde yok gibi aşklar.