Bir bahçemiz var sanmıştım

Odamda nemli çatlaklar…pul pul olmuş pencere boyaları…kırık sandalye…rüzgarın bıraktığı soğuk…eski krom tabakta çürümüş meyve…rüyadan uyanmışım…yanağımda donmuş gözyaşları….öyle bir odada yalnızlığı misafir ederken….sen gülünce bir bahçemiz var sanmıştım… güneşin torpil geçtiği… arıların hiç çıkmak istemeyeceği kadar güzel bir bahçe…hani seni bana beni sana katarmışçasına öyle renkli…hiç bitmeyecek çiçek özleri gibi…içine çektikçe tatlılaşan kahkahaların gibi…ömrümü uzatan bakışların gibi rüyadayım sanırdım…o kadar yüksekten bıraktığın cevize ne olacak sanırsın…bilmem ki…neden bu kadar bencil kalırsın…öyle bir odada yalnızlığı misafir ederken…Sen gülünce bir bahçemiz var sanmıştım